روز مادر مبارک
من هیچ وقت نمی دانستم روز مادر چه روزی است یادم بود که پاییز است و توی ماه آذر تولد کی بوده؟ فرح یا فاطمه؟ روز مادر همیشه من را یاد یک روز قدیمی می اندازد راه برگشت از دبیرستان به خانه یادم هست تقاطع خیابان کارگر با نصرت شرقی همانجایی که سوار تاکسی می شدم برای مامان یک کارت پستال خریدم که یک سماور نقلی داشت و قوری جواد و انار مصنوعی و خوب پیاده آمدم خانه به چپ و راست کردن کلمه ها برای خوشحال کردن مامان خوشحال کردن خودم
خیلی وقت پیش نوشته بودم راجع به تیستو راجع به اینکه یک زمانی فهمید خیلی از چیزهای دنیا را نمی شود درست کرد نمی شود گاهی چیزهای غیر ممکن را ممکن کرد
واقعیتش این است که الان داشتم برای خنک شدن دلم کارت پستال نگاه میکردم برای نوشتن همان دو جمله همان نوشتن رو به هیچ همانی که مامان می گفت هیچی نمی فهمد و دایی پرویز هی می گوید زیباست بیخودی می گوید زیباست از خیلی از وقتا پیش از زمانی که اولین شعرم را سر هم کردم
دوسال آخر کارت را با سمانه خریدیم این بار هم سمانه یادم انداخت سمانه همیشه دارد عین عینک دنیا را می بیند بعد هم یادم انداخت از اینجا هیچی نمی شود فرستاد تهران ابدن اصلن امکان ندارد مطلقن این را با قیود مختلف مجبور شده هی بهم بگوید
اینجا توی آمریکا ظرفشویی هیچ وقت نمی گیرد آخر ظرفشویی ها یک پروانه ی بزرگ هست که هر چی برود تویش بعد کمی قرقر می کند پایین راه آب را باز می کند. گلویم الان تا بالا پر است تا بالای بالا. دلم برای تمام جاهایی که تویش بوده ام تنگ شده
برای هر دو تا خانه ی آتی ساز خانه ی میدان توحید خانه ی نصرت خانه ی اصفهان هتل کوثر هتل کاوه ی ساوه برای دبیرستان برای چیزهای دیگر برای محمد برای حمید آیدین کمودور دسته ی گوش کوبی معمار امید
چشمهام را می بندم مثل همیشه می گویم "خوب شد گفتی سمانه فردا برای مامان کارت پستالش را می خریم"
ظرفشویی های آمریکا هیچوقت نمی گیرند
[+] ---------------------------------
[1]
