چرا آتئیست نیستم
اعتقاد مثل یک مقامی است یک پوزیشنی که من را می منزجراند این فکر که نقطه ای برای بند کردن خود هست و می شود دوباره دنبال یک بیلیفی بود آرامش خوبی است من اگر آرامش احتیاج داشتم تریاک می کشیدم مزاحمتش برای دیگران دود آن است که کیف ملایمی هم برایشان دارد بگی نگی. تازه می گویند سکس را هم بهتر می کند و خیلی خوب است. به نظر من اعتقاد به وجود نداشتن یک چیز نابود کن فلسفه ی بی اعتقادی است به آدم آرامش می دهد ولی آدم را به لجن می کشد.
باید اعتراف کنم که نسبت به الباقی آدمهای خرافاتی آتئیست ها موجودات بهتری هستند حتی بهتر از یهودی ها ولی اگر آدم بیشتر دقت کند می بیند (منظورم از آدم خودم هستم همیشه منظورم از آدم خودم هستم) نکته ی اصلی هر دینی خدای آن دین نیست که همیشه مطلقن بی آزار است و اصلن وجود ندارد مشکل دین ها خرافاتشان پیامبرانشان کشیشهایشان لباسهایشان و مراسم دینیشان است. اینها نه تنها پیامبران خودشان را دارند که مشخصن دارند اجتماع خودشان را هم دارند و همه شان هم را مرتد می دانند لباسهای خودشان را می پوشند کتب نوشته ی خودشان را دارند که معمولن خودشان هم کتابهای خودشان را نمی خوانند. تمام چیزهایی که دین های مختلف و از جمله آتئیسم دارند اعتقاد پیروانشان به یک چمله است و شاید کوتاهتر از یک جمله...
آتئیسم یک دین قرن بیست و یکمی است که در مرحله ی رشد و نوآوری و ایجاد تمدنهای تازه است. نوبت خونخواری و کشتارهای آتئیست ها هم می رسد مثل بودایی ها یهودی ها مسلمانها یا مسیحی ها. ترجیح می دهم از دنیا ناامیدیم را ببرم و غرورم را. تا اینکه به امیدها و روشهای حل و کثافات باقی آلوده تر باشم...
فعلن که می توانم اهل هیچ خرافاتی نخواهم شد
[+] ---------------------------------
[2]
