هنوز توی منچسترم. زنده ام هنوز. خسته ام کمی. تا به حال شده احساس کنید چیزی ته دماغتان است. مدام انگشت بزنید ولی چیزی نباشد؟ ما هم الان در آن وضعیتیم. خیال می کردیم تهش خیلی چیزهای جدید است که قرار است همه را توی کارخانه خوشحال کند. حالا داریم صفحه هایی از کتابهای قدیممان را می خوانیم که گفته بودیم ولش کن این مهم نیست. همه مطمینیم آخرش یک چیز مهم پیدا خواهد شد که ارزش درس خواندن داشته باشد. این دوره که تمام شود من احتمالاجزو آدم هایی هستم در دنیا که دوره تکمیلی S7 را تا ته تهش و یک کمی آنورتر از تهش رفته ام و این اصلا خوشحالم نمی کند.خوشحال شدن یک هنر است. بابایم که اسم همه پایتخت های دنیا را به من یاد داد یادم نداد چطور می شود خوشحال بود. فکر کنم خودش هم بلد نیست. بابا فقط منطقی و مهربان است. و من فقط بی منطق و نامرد. هنوز توی منچسترم حالم خیلی خوب است. به همان خوبی تهرانم یا وقتی که شانگهای بودم. مدارهای زمین روی خوشحالی آدم تاثیر ندارند...
[+] ---------------------------------
[0]
