وقتی بمیرم
شعرهای کوچکم
چوب بر می دارند
لباس قرمز می پوشند
می روند برای انتقام از دنیا
و دوست دخترهایم
در کنار جاده
آرام با گریه
سینه هایشان را
نشان جنازه ام می دهند
- جنازه ام هم حتی
زیاد دوست دارد -
وقتی بمیرم
خیل مشایعت کنندگان
من را
به کوهی می برند
و از سر کوه
پروازم می دهند
جنازه ام دور مردم
پرواز می کند
بال می زند
بال می زند
می رود
و هر چه بال می زند
دار فانی را
وداع نمی کند
[+] --------------------------------- 
[0]