می روم
و لخت
روی ایوان پاییز می خوابم
و ریشه کردن را
به زرد
یاد می دهم
و رشد کردن را
به سرخ
درخت سرخی خواهم شد
با سپید ترین شکوفه های دنیا
و میوه ای سایه
درختی خواهم شد
که جای ریشه اش را باد
که خاک ریخته اش را برگ
درخت خوبی خواهم شد
به هیچ کس نمی گویم اما
تو
یادت باشد
سرخی که
در جهان روییده
از برهنه من و
ایوان خانه شما
شروع شد
[+] --------------------------------- 
[0]