امروز صبح CNN نگاه میکردم برایم جالب بود که احمدی نژاد توی نیویورک چی گفته. هنوز هم با وجود اینهمه استفراغی که کرده ام دلم گاهی هوای سیاست میکند چاوز بود با آن خنده های مسخره اش بوش بود با آن خنده های مسخره اش و احمدی نژاد بود که من اصلا قبول ندارم آنها را که میگویند خصوصیات حیوانی درش زیاد است همچنین حرفی توهین سنگین به رتیلهایی مثل من است.. به همین بهانه نشستم و Larry King Live تماشا کردم خواننده ها می آمدند و آواز میخواندند به خاطر کاترینا و من به این فکر میکردم که چقدر ما آدمها با کارهای احمقانه سعی میکنیم خودمان را برای خودمان توجیه کنیم. Celine Dion آمده بود با آن سینه های کوچک و دماغ و چشمهای احمقش و آن نگاهی که حتی آدم را به هیچ کاری تشویق نمیکند. میگفت یک ملیون دلاری کمک کرده به طرز بسیار مسخره ای گریه کرد و بعدش هم کلی آواز خواند. فکر میکنم بعد از سخنرانی احمدی نژاد میچسبید. یعنی وقتی آدم از دور میبیند که آدمها چقدر میتوانند تهوع آور باشند یا مثل چاوز ساده. یک همچین موسیقی بنجلی آدم را به قدر کافی از حیوانیتش دور میکند که اشک دور چشمهایش حلقه شود و به خودش بگوید آه خدایا من چقدر خوشبختم.
[+] ---------------------------------
[0]
