یک جایی بودیم و صدای یک نفر جور جالبی به صورت کاملا دیجیتال یک دفعه قطع شد. به خودم گفتم کاش زندگی آدم هم همینطور بود نوشتن آدم هم. نه اینکه آدم هی بی مزه تر و تکراری تر و مسخره تر و بی استعداد تر و شل تر و ضعیف تر بشود تا بمیرد. کاش خدا آدم را یکدفعه ساکت می کرد می کشت و خلاص. می دانم به خاطر همین دعای کوچک تا صدسالگی زنده نگهم می دارد و بدبخت می شوم ولی باید می گفتم به هر حال وگرنه می ترکیدم...
[+] --------------------------------- 
[3]